دیابت یک بیماری مزمن است. میزان قند خون شما توسط انسولین، هورمونی که توسط پانکراس تولید می شود کنترل می شود. وقتی غذا می خورید، غذا تجزیه شده و گلوکز وارد جریان خون شما می شود. انسولین، گلوکز را از جریان خون گرفته و آن را وارد سلول هایی می کند که در آنجا تجزیه شده تا به سوخت تبدیل شوند. اگر به دیابت دچار باشید، این یعنی یا انسولین کافی ندارید و یا انسولین برای دریافت گلوکز از خون و ورود به سلولهای شما عملکرد صحیح ندارد. این موضوع نشان دهنده قند خون بیش از حد نرمال خواهد بود(هایپرگلیسمی.)
در دیابت نوع 1، پانکراس شما اصلا انسولین تولید نمی کند.
در دیابت نوع 2، پانکراس انسولین کافی تولید نمی کند و یا انسولین عملکرد مناسب ندارد.
دیابت بارداری شرایطی است موقتی که طی آن انسولین در دوران بارداری تاثیر کمتری دارد.
آغاز دیابت نوع 1 معمولا به سرعت رخ می دهد و نشانه ها شدید است. نشانه های دیابت نوع 2 معمولا خفیف هستند( یا اصلا وجود ندارند) و به مرور زمان نمایان می شوند. نشانه های رایج هر دو دیابت عبارتنداز:
تکرر ادرار
تشنگی شدید
افزایش گرسنگی
خستگی
فقدان علاقه و تمرکز
احساس گزگز یا کرختی در دست ها یا پاها
تاری دید
عفونت های مکرر
استفراغ و درد معده، که معمولا با آنفولانزا به اشتباه گرفته می شود ) با این حال قبل از تشخیص احتمال ابتلا به آنفولانزا بسیار زیاد است زیرا دیابت نوعی بیماری خود ایمنی است) اگر تشخیص دیابت برای شما مطرح نشده است و هر یک از این نشانه ها در شما مشاهده می شود با پزشک مشورت کنید.
دیابت زمانی بروز می‌کند که به دلایلی سلولهای عضلانی، سلولهای کبدی و سلولهای چربی نسبت به انسولین موجود در گردش خون بی‌تفاوت شده و حساسیت خود را از دست می‌دهند. درنتیجه، مقدار انسولین موجود در خون جواب‌گوی انتقال گلوکز کافی به داخل سلول‌ها نیست و بدن به مقادیر بیشتری از انسولین برای اثرگذاری بر سلول‌ها نیاز دارد..
در ابتدا پانکراس یا لوزوالمعده سعی می‌کند با تولید انسولین بیشتر نقص به وجود آمده را پوشش دهد که تا حدودی در این کار موفق عمل می‌کند اما در ادامه، روند بی‌تفاوتی سلولهای بدن نسبت به انسولین قوی‌تر می‌شود به‌طوری‌که پانکراس نیز قادر نخواهد بود که با فعالیت بیشتر این اختلال را برطرف کند. بی‌تفاوتی سلولهای بدن به انسولین زمانی رخ می‌دهد که شاخص توده بدنی (BMI) بالا باشد و فرد دچار اضافه‌وزن و چاقی شود.
درواقع چاقی یکی از دلایل عمده بروز عدم پاسخگویی سلول‌ها به هورمون انسولین است. به این پدید مقاومت به انسولین گفته می‌شود و هرچه چاقی بیشتر باشد این مقاومت نیز قوی‌تر خواهد بود. هنگامی‌که انسولین کارکرد خود را به دلیل مقاومت انسولینی از دست دهد به‌تدریج سطح قند خون افزایش می‌یابد و به مراحل دیابتی می‌رسد.
قند خون پایین (هایپوگلایسمی) معمولا زمانی رخ می دهد که سطح قند خون شما به کمتر از 70 میلی گرم/دسی لیتر3.9 (میلی مول/لیتر) کاهش یابد. این اتفاق زمانی رخ می دهد که در بدن شما انسولین یا داروهای دیابت به مقدار زیاد وجود دارد در حالی که نیاز به غذا دارید، بیش از حد ورزش می کنید و یا در مصرف الکل زیاده روی می کنید.واکنش هر کسی نسبت به افت قند خون متفاوت است اما نشانه های رایج به شرح زیر هستند:
سستی ، ضعف و لرزش
بی قراری یا سردرگمی
بی قراری یا سردرگمی
تاری دید و سردرد
غش یا از دست دادن هشیاری
اگر دچار افت قند خون هستید، بر اساس دستورالعمل پزشک خود آن را درمان کنید. در مجموع، سعی کنید 15 گرم گلوکز یا کربوهیدرات مصرف کنید، بعد از 15 دقیقه قند خون را اندازه گیری نمایید واگر همچنان پایین است تست را تکرار کنید
به طور کلی می‌توان مرض قند را به پنج دسته زیر تقسیم کرد:
دیابت نوع ۱
دیابت نوع ۲
دیابت بارداری
پیش دیابت
دیابت بی‌مزه
