به طور کلی می‌توان مرض قند را به پنج دسته زیر تقسیم کرد:
سندرم‌های دیابت مونوژنیک:
این‌ها اشکال ارثی نادر دیابت هستند که تا 4 درصد از کل موارد را تشکیل می‌دهند. به عنوان مثال می‌توان به دیابت نوزادی و دیابت با شروع بلوغ در جوانان اشاره کرد.
دیابت مرتبط با فیبروز کیستیک:
این نوع دیابت مخصوص افراد مبتلا به این بیماری است.
دیابت ناشی از دارو یا مواد شیمیایی:
نمونه هایی از این نوع عبارتند از: پس از پیوند عضو، پس از درمان HIV/AIDS، یا با استروئید گلوکوکورتیکوئیدی.
اگر سطح گلوکز خون شما برای مدت طولانی بالا بماند، بافت‌ها و اندام‌های بدن شما می‌توانند آسیب جدی ببینند. برخی از عوارض در طول زمان می‌تواند تهدید کننده زندگی باشد.
اگر علائم یا عوامل خطر ابتلا به دیابت را دارید، باید آزمایش دهید. هرچه دیابت زودتر تشخیص داده شود، می توان درمان سریعتر را شروع کرد و عوارض را کاهش داد یا از آن پیشگیری کرد.
اگر آزمایش خون نشان داد که شما مبتلا به پیش دیابت هستید، شما و پزشکتان می‌توانید برای ایجاد تغییراتی در سبک زندگی (مانند کاهش وزن، ورزش، و رژیم غذایی سالم) برای پیشگیری یا به تاخیر انداختن دیابت نوع 2 با یکدیگر همکاری کنید.
آزمایش دیابت نوع 1: اولویت آزمایش در کودکان و بزرگسالان جوانی که سابقه خانوادگی دیابت دارند. با احتمال کمتری، افراد مسن نیز ممکن است به دیابت نوع 1 مبتلا شوند. بنابراین، آزمایش در بزرگسالانی که به بیمارستان مراجعه می‌کنند و مشخص می‌شود که مبتلا به کتواسیدوز دیابتی هستند، مهم است. (کتواسیدوز یک عارضه خطرناک است که می‌تواند در افراد مبتلا به دیابت نوع 1 رخ دهد.)
آزمایش دیابت نوع 2: بزرگسالان 45 ساله یا بالاتر، افراد بین 19 تا 44 ساله که دارای اضافه وزن هستند و دارای یک یا چند عامل خطر هستند، زنانی که دیابت بارداری داشته‌اند، کودکان بین 10 تا 18 ساله که دارای اضافه وزن هستند و حداقل دو ریسک فاکتور دیابت نوع 2 را دارند، باید آزمایش بدهند.
دیابت بارداری: همه زنان باردار بین هفته‌های 24 تا 28 بارداری باید آزمایش دهند. اگر عوامل خطر دیگری برای دیابت بارداری دارید، ممکن است پزشک زنان و زایمان شما را زودتر آزمایش کند.
