آبله میمونی

چه کسانی بیشتر در معرض آبله میمون هستند؟

موارد زیر بیشتر در معرض ابتلا به آبله میمون قرار دارند و لازم است این افراد توجه ویژه‌ای به پیشگیری و مراقبت‌های بهداشتی داشته باشند:

1. افرادی که با بیماران مبتلا در تماس نزدیک هستند: تماس چهره به چهره با بیماران آبله میمون می‌تواند خطر ابتلا را به طور قابل توجهی افزایش دهد. این افراد باید با رعایت فاصله اجتماعی مناسب و استفاده از تجهیزات حفاظت فردی، خطرات را کاهش دهند.

2. افرادی که با ضایعات پوستی آلوده تماس دارند: افرادی که به صورت فیزیکی یا از طریق تماس جنسی با ضایعات پوستی بیمار در ارتباط هستند، به شدت در معرض خطر قرار دارند. لازم است این افراد از تماس مستقیم با زخم‌ها و ضایعات دیگران خودداری کنند.

3. افرادی که با لباس‌های آلوده بیماران مبتلا تماس دارند: تماس با لباس یا اشیاء آلوده به ویروس آبله میمون، حتی اگر این تماس 21 روز قبل از بروز علائم بیماری باشد، می‌تواند عواقب جدی به همراه داشته باشد. بنابراین، افراد باید از استفاده از لباس‌ها یا اشیاء مشترک افراد بیمار خودداری کنند و در صورت لزوم، لباس‌ها را به طور کامل شستشو دهند.

4. افرادی که سابقه سفر به مناطق با شیوع آبله میمون دارند: سفر به کشورهایی که موارد آلودگی به آبله میمون در آنها گزارش شده، یک عامل خطر جدی محسوب می‌شود. این افراد باید پس از بازگشت به کشور خود، به‌طور دقیق به علائم بیماری توجه کنند و در صورت مشاهده هرگونه علامت غیرعادی، به پزشک مراجعه کنند.

با توجه به اینکه آبله میمون یک بیماری عفونی جدی است، اطلاع‌رسانی و آموزش در مورد روش‌های پیشگیری به ویژه برای این گروه‌های در معرض خطر، از اهمیت بسیاری برخوردار است.

راه‌های انتقال آبله میمون

راه انتقال آبله میمون عمدتاً از طریق تماس نزدیک با حیوانات آلوده یا انسان‌های مبتلا است. این ویروس می‌تواند از طریق تماس مستقیم با زخم‌ها، ترشحات بدن یا مایعات بدن منتقل شود.

 همچنین، تماس با سطوح یا مواد آلوده مانند لباس، ملافه و وسایل شخصی که با ضایعات پوستی یا ترشحات بدن فرد آلوده در تماس بوده‌اند، می‌تواند موجب انتقال ویروس شود.

 در مواردی نیز انتقال آبله میمون از طریق قطرات تنفسی در تماس‌های نزدیک و طولانی‌مدت ممکن است رخ دهد.